تعریف سبک کلاسیک در هنرهای تجسمی
سبک کلاسیک Classicism art style، اصطلاح «کلاسیک» (صفت: کلاسیک) معمولاً به تقلید از هنر دوران باستان کلاسیک (حدود 1000 قبل از میلاد – 450 پس از میلاد) اشاره دارد، به ویژه تقلید از «هنر یونانی» و «هنر رومی». و همچنین نمونه های اولیه سبک کلاسیسم مانند “هنر اژه” (حدود 2500-1100 قبل از میلاد) و “هنر اتروسکی” (حدود 700-100 قبل از میلاد).
بنابراین، برای مثال، هر معماری، نقاشی یا مجسمه ای که در قرون وسطی یا بعد از آن ساخته شده و از هنر یونان باستان یا روم باستان الهام گرفته شده باشد، نمونه ای از سبک کلاسیسم است (یا ممکن است به عنوان کلاسیک دیده شود).
جنبش کلاسیک
اگرچه هنر یونان و روم باستان اغلب تحت عبارات «هنر یونانی-رومی»، «هنر کلاسیک» یا «هنر دوران باستان» طبقه‌بندی می‌شود، اما در واقعیت، هنرسازی به وضوح در طول قرن‌ها تغییر کرده است. هنر خلق شده توسط یونانیان باستان بسیار متفاوت از آثاری است که بعدها توسط هنرمندان رومی خلق شد.
سبک کلاسیسم در آوردگاه باروک
سبک کلاسیک گرایش جداگانه ای در نقاشی اروپایی باروک بود، سبکی از هنر که در آن، پایبندی به آرمان های زیباشناختی پذیرفته شده، بر فردیت بیان ارجحیت دارد. به زبان ساده، این یک سبک محدود و هماهنگ بود که به جای رنگ یا بیان، به اولویت طراحی اعتقاد داشت.
زیبایی شناسی سبک کلاسیسم
به طور کلی، زیبایی‌شناسی کلاسیک عمدتاً به تعادل و هماهنگی کلی ترکیب‌بندی مشغول بود تا جزئیات دقیق.
در حالی که نقاشی کلاسیک کاملاً واقع گرایانه است، ویژگی ها و بافت های فردی اغلب ساده می شوند، زیرا این موارد در درجه دوم اهمیت قرار دارند.
در نتیجه، عناصر یک ترکیب کلاسیسم (مانند بدن‌ها و چهره‌های انسان، ویژگی‌های منظره) با ایده‌آل‌سازی (یعنی زمانی که جنبه‌های نامنظم و ناهماهنگ دنیای واقعی هموار می‌شوند) ظاهری مشابه و کلی پیدا می‌کنند.
سبک کلاسیک در مقابل سبک نئوکلاسیک
به طور گیج کننده ای، “کلاسیک” اغلب به جای کلمه “نئوکلاسیک” استفاده می شود. بنابراین، برای مثال، سبک معماری ساختمان کاپیتول ایالات متحده را می توان به عنوان “معماری کلاسیک” یا “معماری نئوکلاسیک” توصیف کرد.
به همین ترتیب، مجسمه داوود اثر میکل آنژ را می توان به عنوان نمونه ای از «کلاسیسم» یا «نئوکلاسیسم» توصیف کرد.
با این حال، اصطلاح «نئوکلاسیک» معمولاً برای توصیف احیای خاص هنر یونانی و رومی، که در اروپا و آمریکا بین سال‌های 1750 تا 1860 رخ داده است، به کار می‌رود. مجسمه میکل آنژ که به عنوان “نئوکلاسیک” توصیف می شود، احتمالا بهترین نمونه از “سبک کلاسیک” است.
کلاسیک در هنر و معماری
زیبایی شناسی کلاسیک هرگز به طور کامل ناپدید نشد، حتی پس از سقوط روم. اگرچه توهم گرایی، تناسب، محدودیت و تعادل کمتر از اولویت برخوردار شد، عناصر بسیاری از دوران باستان بر سبک ها و نقوش هنری از قرون وسطی تأثیر گذاشتند. برای مثال، موضوعات دست‌نوشته‌های مصور، ملیله‌ها و مجسمه‌ها اغلب شامل خدایان یونانی-رومی، صحنه‌هایی از آثار هومر، و شاهکارهای اسکندر مقدونی و ژولیوس سزار می‌شد.
با این حال، در دوران رنسانس بود که کلاسیک گرایی شاهد یک تجدید حیات واقعی بود. در قرن‌های سیزدهم و چهاردهم، ظهور اومانیسم، سیستم آموزشی که ماهیت انسان را بررسی می‌کرد و فردگرایی را نسبت به ارتدکس مذهبی پرورش می‌داد، قدردانی از معماری، هنر و ادبیات کلاسیک را تجدید کرد.
یک پاسخ
بسیار عالی ممنون از اطلاعات مفیدتون 🙏🏻