رمانتیسم شیوه عاطفی و تخیل Romanticism

در واقع، رمانتی سیسم،‌ گفتمان اجتماعی نئو کلاسیسم (سبک دارای خرد گرایی عصر روشنگری و نظم) را که صور مختلف آن به طور فراگیر رایج بود، دگرگون می کند و نوعی تجربه شخصی تر را جایگزین آن می سازد و گرایش خود را به سمت مسائل عاطفی و احساسی نشان داد.

بنا بر تفکر رمانتی سیسم، احساس به خاطر احساس، و عاطفه به خاطر عاطفه مهم است . هنرمندان رمانتیک در پی یافتن واقیعت ژرف انسانی بودند که در پس قواعد و سنت های جامعه پنهان مانده بود، قواعدی که مجال بروز عواطف واحساسات عمیق انسان را بدو نمی داد .

زیبایی از نظر این هنرمندان موزونی و هماهنگی بین اثر نیست، بلکه اثری زیباست که بیانگر فضای درون یک موضوع است و عامل محرک احساس بیننده.

رمانتی سیسم بیشتر گرایش ذهنی ارائه می دهد تا مجموعه ای از روش های سبک شناسانه. و بیشتر با بیان ایده ای مرتبط است که منشا در قالب سخن دارد، تا قالب بصری. به طور کلی به ایده های آرمانی بیش از ایده های واقعی اهمیت می دهد.

موضوع اصلی رمانتی سیسم اعتقاد به ارزش تجربه شخصی و فردی است. هنرمند رمانتیک ارزش های شهودی و غریزی را مورد کاوش قرار می دهد.

اما رمانتیسم نیز مانند کلاسیسم، مفاهیمی از افتخار، شکوه، وقار و برتری را در بردارد. این سبک به طور کلی به ایده های آرمانی بیش از ایده های واقعی اهمیت می دهد.