ژاکوب کامیل پیسارو (به فرانسوی: [kamij pisaʁo]؛ 10 ژوئیه 1830 – 13 نوامبر 1903) نقاش امپرسیونیست دانمارکی-فرانسوی و نئو امپرسیونیست بود که در جزیره سنت توماس (اکنون در جزایر ویرجین ایالات متحده، اما سپس در غرب دانمارک متولد شد. هند). اهمیت او در کمک هایش به امپرسیونیسم و پست امپرسیونیسم است. پیسارو از پیشگامان بزرگی از جمله گوستاو کوربه و ژان باپتیست کامیل کورو درس خوانده است. او بعداً هنگامی که در سن 54 سالگی سبک نئو امپرسیونیستی را در پیش گرفت، در کنار ژرژ سورات و پل سیگناک تحصیل و کار کرد.
در سال 1873 پیسارو به ایجاد یک جامعه جمعی متشکل از پانزده هنرمند مشتاق کمک کرد و به شخصیت “محور” در حفظ گروه و تشویق سایر اعضا تبدیل شد. مورخ هنر، جان روالد، پیسارو را “رئیس نقاشان امپرسیونیست” نامید، نه تنها به این دلیل که او قدیمی ترین گروه بود، بلکه “به دلیل خرد و شخصیت متعادل، مهربان و خونگرمش”. سزان گفت: “او برای من پدری بود. مردی قابل مشورت و کمی شبیه خداوند خوب” و همچنین یکی از استادان گوگن بود. رنوار از طریق نمایشهای هنریاش از «انسان معمولی» به کار خود به عنوان «انقلابی» اشاره میکند، زیرا پیسارو اصرار داشت که افراد را در محیطهای طبیعی بدون «تخت یا عظمت» نقاشی کند.
پیسارو تنها هنرمندی است که آثار خود را در هر هشت نمایشگاه امپرسیونیست پاریس از سال 1874 تا 1886 به نمایش گذاشته است. پل سزان، ونسان ون گوگ و پل گوگن.
ژاکوب آبراهام کامیل پیسارو در 10 ژوئیه 1830 در جزیره سنت توماس از خانواده فردریک و راشل مانزانو دی پیسارو به دنیا آمد. پدرش اصالتاً یهودی پرتغالی و دارای ملیت فرانسوی بود. مادرش از یک خانواده فرانسوی-یهودی اهل جزیره سنت توماس بود. پدرش تاجری بود که از فرانسه به این جزیره آمده بود تا با مغازهی لوازمفروشی یکی از داییهای متوفی کار کند و با بیوهاش ازدواج کرد. این ازدواج در جامعه کوچک یهودی سنت توماس سر و صدا ایجاد کرد زیرا او قبلاً با عموی فردریک ازدواج کرده بود و طبق قوانین یهودی مرد از ازدواج با عمه خود منع شده است. در سالهای بعد، چهار فرزند او مجبور شدند در دبستان ویژه سیاهپوستان تحصیل کنند. پس از مرگ او، وصیت نامه او تصریح کرد که دارایی او به طور مساوی بین کنیسه و کلیسای پروتستان سنت توماس تقسیم شود.
وقتی کامیل دوازده ساله بود که پدرش او را به مدرسه شبانه روزی در فرانسه فرستاد. او در آکادمی ساواری در پاسی نزدیک پاریس تحصیل کرد. زمانی که دانشجوی جوانی بود، قدردانی اولیه از استادان هنر فرانسوی را پیدا کرد. موسیو ساواری خود زمینهای قوی در طراحی و نقاشی به او داد و به او پیشنهاد داد وقتی به سنت توماس بازگشت از طبیعت نقاشی بکشد، که در هفده سالگی انجام داد. با این حال، پدرش ترجیح داد که در تجارت خود کار کند و به او شغلی داد که به عنوان منشی باربری کار کند. او از هر فرصتی در طول پنج سال آینده در کار استفاده کرد تا در زمان استراحت و بعد از کار، نقاشی را تمرین کند.
نویسنده و ترجمه: سید سلمان زیدی
یک پاسخ
قاعده استفاده از رنگ های مکمل در سبک امپرسیون زیبایی خاصی به تابلوهای این سبک می دهد ،ضربات کوتاه قلم که پلان های زیبایی در کار ایجاد می کنند و درخشندگی و الوان بودن رنگ ها زیبایی این تابلو هارا دوچندان میکند