سبک تنبریسم (Tenebrism) از واژه tenebroso مشتق شده، یک واژه ایتالیایی به معنی “تاریک، کدر، غم انگیز” است که برای تقابل دراماتیک بین روشنایی و تاریکی بیان میشود، و در نقاشی یک ناحیه تاریک با سایه های عمیق به شدت روشن است، که اغلب در آن یک منبع نور وجود دارد.
اغلب این سبک (Tenebrism) در نقاشی chiaroscuro تلفظ میشود.
آغاز سبک تنبریسم
با اینکه سبک تنبریسم (Tenebrism) از سیاه قلم ایجاد شد، اما برخلاف این تکنیک، تلاشی برای گسترش فضای سه بعدی نکرد. ولی در مقابل، ترکیبی بود از فضای تاریک به عنوان فضای منفی، در حالیکه استفاده از نور شدید در فضای دیگر باعث ایجاد فضایی می شد که “روشنایی دراماتیک” نامیده شد.
اگرچه آلبرت دورر نقاش دوره رنسانس و تین تورتو و ال گریگو نقاشان منریست این تکنیک را قبلا بکار برده بودند، ولی Tenebrism معمولا با کاراواجیو (Caravaggio) شناخته می شود، کسی که نه تنها در این سبک استاد بود، بلکه مانند یک نورافکن، این تکنیک را مشخصه اصلی کارهای خودش در آورد.
به دلیل آثاری مانند شهادت سنت متیو سال 1600، وی بصورت فراگیری تاثیرگذار شد. بطوریکه گروه های هنری زیادی مانند Utrecht School در شمال اروپا، ایتالیا و اسپانیا این سبک را دنبال کردند .
این سبک اغلب توسط Jusepe de Ribera و Jusepe de Ribera و دیگر نقاشان قرن هفدهم دنبال شد. این تکنیک به اضافه شدن نمایش به تصویر توسط افکت های نور بسط یافت، و در نقاشی های باروک رایج گردید.
همزمان این سبک با “سنت نورشمع”، اصطلاحی برای توصیف صحنه های شب با نور یک شمع روشن، در بعضی از کارهای رامبرانت، گریت وان هونتورست (Gerrit van Honthorst) و ژرژ دلاتور (Georges de La Tour) دیده شده است.
ترجمه: دکتر سید سلمان زیدی
2 پاسخ
در اولین نگاه حواس معطوف درک فضای روشن میشه که به واسطه وجود تاریکی جلوه بصری فوق العاده ای رو به وجود آورده و گویا داستانی رو روایت میکنه که مهمترین قسمتش به وسیله نور مشخص شده مثل اجرای تئاتر بر روی صحنه و شدت نور در هر قسمت بیانگر میزان اهمیت احساس و یا شاید نقطه عطف اون اثر هست ؛ و این بینهایت زیباست.
تابلوهایی که به این سبک کشیده می شوند به دلیل وجود یک عنصر در نور به عنوان موضوع و مشهور اصلی در پس زمینه ای تاریک بسیار تاثیر گذار هستند و فضایی معنوی و احساسی ایجاد می کنند