نئوكلاسیسم واژه‌ای است كه اصولاً به جنبشی در تزیئنات، هنرهای بصری، ادبیات، تئاتر، موسیقی و معماری اطلاق می‌شود كه، بازگشت و تصویری از هنر و فرهنگ غربی كلاسیك (اغلب مربوط به یونان و رم باستان) را دارا می‌باشد. این جنبش‌ها اغلب در طول میانه قرن 18 تا اواخر قرن 19 به وقوع پیوسته‌اند.
چیزی كه نئوكلاسیك بیش از همه به طور اصولی به آن مربوط است بدنه یك اثر است كه از اصل منطق و قانون پیروی می‌كند.در واقع كلاسیك بیان منطق و قانون می‌باشد.
بطور كلی نئوكلاسیك هنری از ایده‌آل‌گرایی است و در آن هنرمند كسی است كه به طور كامل و جامع به قوانین آگاه باشد، و البته، این بدان معنی نیست كه قوانین را بی‌روح و بی‌زندگی دائم تكرار كند، بلكه، آنها را با سنت آمیخته و در هر كار از نو بیان كند.
نظم و انظباط و هماهنگی رنگ و نور و سایه پردازیهای دقیق از خصوصیات این شیوه محسوب می شود. در مقابل هنر روكوكو و باروك، نقاشی‌های نئوكلاسیك تهی و عاری از رنگهای ملون و گوناگون و گیج كننده بودند و به جای آن در آنها از رنگهای تیز و اصلی و از سیاه و روشن بهره گرفته می‌شد.
نوگرایی محض، ابزارگرایی، بدیهه‌گویی و الهام‌گرایی از عناصر نئوكلاسیك نمی‌باشد. گفتار تازه‌گرایی و نوگرایی كه از شعارات مدرن بوده در تضاد با نئوكلاسیك قرار دارد و نئوكلاسیك اصلاً در جستجوی خلق دوباره فرم‌ها نمی‌باشد بلكه بیانگر كنترل كامل و بی‌نقص و در واقع در جستجوی كمال است (هدف كلاسیك پیشین)

نئوكلاسیك و چرخه‌ای كه طی نموده است، بیانگر سنت جاری است كه بطور آگاهانه راز شیوه كلاسیك بوده و آن را چون كمال مطلوب می‌پیماید. از آغاز كلاسیك تا به امروز، چرخة نئوكلاسیك و دوباره بازگو شدن كلاسیك، بیانگر آن است كه كلاسیك چون كمالی بوده كه در بعضی زمانها نبودن آن باعث ایجاد خلاء گشته، و برخی را بر آن واداشته كه دوباره به آن رجوع كنند. همچنین حسن و حركت باعث گشت كه ایتالیایی‌های قرن 15 خط انگلیسی ایتالیك را كه یك دست‌خط رومی است بیافرینند. اولین حركت نئوكلاسیكی در سال 1889 در آلمان توسط فردریش هاستر به طور متمایزی ایجاد گشت. در هنرهای بصری در اروپا، نئوكلاسیك بعد از سال1765 میلادی آغاز گشت. در واقع، جنبش نئوكلاسیك واكنشی در مقابل سبك‌های باروك و روكوكو بوجود آورد كه آرزو و خواستی برای بازگشت به خلوص و سادگی هنرهای رم و هنرهای یونان باستان بود، و در فراخ و وسعتی محدودتر، بازگشتی به كلاسیسم انسانی.
در سبك نئوكلاسیسم در فرانسه، ميتوان از شخصی شاخص در این امر نام برد، نقاشی به نام لوسیس دیوید، كه در نقاشی‌هایش به بهره‌گیری از عناصر یونانی به ستایش انقلاب فرانسه می‌پرداخت.
هركدام از نئوكلاسیم گرایی‌ها، از میان شیوه‌های كلاسیكی ممكن، آني را انتخاب می‌سازد كه در شیوه خویش در دسترس‌تر باشد، و دیگر عناصر كلاسیكی را در نظر نمی‌گیرد.
نئوكلاسیسم در ابتدا در انگلسان و فرانسه تاثیر‌گذار بوده، و در واقع در میان نسلی از دانشجویان فرانسوی كه تحت‌تاثیر فرهنگ روم و نوشته‌های وینكل‌من (Winckelmann) بودند، ظهور یافت. خیلی زود این جنبش به سوئد راه یافت. در ابتدا این تغییرات در فرمهای تزئیناتی اثر گذاشت مانند تزئینات داخلی خانه‌های اشرافی.

موج دوم نئوكلاسیك

بین دو جنگ :در این میان جنبش مهم دیگری از نئوكلاسیسم به عنوان جنبشی درقرن 20 رخ داد. این جنبش هنری باز هم نئوكلاسیك خوانده شد. این جنبش بیش از همه موسیقی، فلسفه و ادبیات را در میان گرفت.
این جنبش در میان پایان جنگ‌ جهانی اول و پایان جهنگ دوم صورت گرفت. فلسفه و تمدن کلاسیک یونان و روم باستان شالوده فکری و اجتماعی تمدن مغرب زمین را تشکیل می دهد، و طی دوهزار سال گذشته، همواره فلسفه کلاسیک در بینش ذهنی و کالبد فیزیکی تمدن غرب مشهود بوده است. معماری غرب نیز از این امر مستثنا نبوده، و معماری کلاسیک پیوسته در کلیه تاریخ مغرب زمین مطرح بوده است .
کلاسیک که در پی بیش از نیم قرن، تفوق معماری مدرن از اوایل قرن بيستم، مورد بی توجهی نسبی قرار گرفته بود، بتدریج بعد از انتقاداتی که به سبک مدرن شد، خصوصا بعد از نمایشگاهی در لندن به نام نابودی خانه های حومه شهر در سال ۱۹۷۵، مجددا به صورت یک سبک مهم که می تواند پاسخگوی نیازهای جامعه امروزی باشد مطرح شد .